Dziś trudno wyobrazić sobie dzień bez chwilki w internecie. Stał się on nie tylko źródłem informacji, ale też dzięki portalom społecznościowym miejscem gdzie odnajdujemy stare znajomości lub zawieramy nowe. Jedną z form przekazywania wiadomości lub sposobem dzielenia się cząstką swojego życia są zakładane blogi. Mój powstał już kawałek czasu temu dla celów informacyjnych w moich działaniach, a z czasem ewoluował i stał się maleńką cegiełką w wirtualnym świecie. Teraz nie tylko przedstawiane są na nim suche informacje, opisywane codzienne życie, ale też myśli, które czasem zakiełkują gdzieś w mojej głowie. Jest mi strasznie miło, że jest kilka osób, które zaglądają tu regularnie. Niektóre odwiedzają go przypadkowo i stają się częstszymi gośćmi. Jedną z takich osób jest jedna "kibicka" drużyny osóbków pani Zosia z FB. Bardzo dziękuję Zosiu za Twoją uwagę i pozdrowienia.
Statystyki każdego dnia pokazują mi jakieś cyferki, liczby świadczące o odwiedzinach. Przyznam, że jest mi wtedy bardzo miło. W tym miejscu chciałbym też przeprosić wszystkich tych, z którymi dawniej rozmawiałem np. przez gg regularnie za swoją absencję w ich okienkach. Wiem jednak, że dzięki blogowi nasz kontakt nie jest urwany. Moje uśmiechnięte myśli są przy Was kochani. Dzięki Wam to miejsce żyje, dzięki Wam moje życie jest lepsze, łatwiejsze. Dzięki stronie i blogowi wydarzyło się tak dużo i o tym mogłaby już napisać moja żona. Dziękuję Wam bardzo i zapewniam, że każda chwila dla Was sprawia mi dużą satysfakcję. Pozdrawiam serdecznie wszystkich stałych i nowych osóbkowych blogowiczów :*
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz