Dwadzieścia pięć lat temu o sobie w tym wieku pomyślałbym „już stary”… dziś trzydzieści siedem na karku a ja nie czuję się zbytnio leciwym. Może faktycznie jest coś w powiedzeniu „ma się tyle lat na ile się czuję” .  Czasem odnajduję w sobie takiego samego „wariata” jak za zdrowych czasów… może tylko więcej można ;) W zdecydowanie większej części naszego życia przewodzi uśmiech. Uśmiechem zarażamy innych… i tak od kilku lat. Dziś wybija trzecia rocznica naszego wspólnego pożycia małżeńskiego. Gdybym dziś mógł sobie czegoś życzyć to tylko tyle żeby nie zmieniło się nic między nami. Zawsze sobie myślałem, że na swary i inne niesnaski wywołane czymkolwiek w małżeństwie szkoda życia. Czas przemija…ja go straciłem zbyt wiele… kiedy stanę na sądzie ostatecznym a powiadają, że wtedy widzimy nasze życie jak film chcę go oglądać z uśmiechem!! I cóż, że czasem „wiatr w oczy i mokro w butach”, kiedy maszeruje się razem. Monia mam nadzieję, że czeka nas daleka podróż i nie przeszkodzą nam cieszyć się nią żadne przeciwności.  Z okazji naszej rocznicy kochanie po prostu spełnienia marzeń :*