Oszukać przeznaczenie

Byłem na skraju życia dwa razu. Za każdym razem zamiast strach, towarzyszyła mi myśl o bliskich i ich ewentualny żal, gdybym ruszył tunelem do światła. Pierwszy raz w wieku osiemnastu lat, kiedy uszkodziłem kręgosłup i drogi rok temu. Wraz z udarem, który dopadł mnie nad ranem lekarze poddali w wątpliwość moje szanse. Nawet opcja pozostania w śpiączce nie wydaje mi się szczególnie ciekawa.

;

Mylili się… chyba…?? Pisze tak, bo czytałem o polskim muzyku, który znajdując się w śpiączce był przekonany, że odwiedzali go licznie bliscy znajomi. Stworzył sobie w głowie świat, w którym egzystował prawie dwa miesiące. Kiedy o tym pomyślałem naszła mnie ochota, żeby się bardzo mocno uszczypnąć!! Sprawdzić czy naprawdę jestem, a rzeczywistość jest prawdziwa.

;

Pokora do życia od 1993 roku była moim największym nauczycielem. Drugim belfrem było pragnienie normalności. Powrót do zdrowia był nieosiągalny mimo lat spędzanych na tytanicznej pracy włożonej w rehabilitację. Na żal do losu zabrakło czasu i chęci, bo jeśli jest się otwartym na pozytywne zmiany musi nastąpić przełom.

;

Udało się stworzyć równowagę między niepełnosprawnością a wyzwaniem jakie rzuca życie każdemu z nas. Męski punkt widzenia z poziomu kółek musi znaleźć bardzo stały i stabilny środek ciężkości. W moim przypadku punktem podparcia okazało się serce, a właściwie uczucie, któremu rolę przypisaliśmy temu organowi.

;

Długo pracowałem, żeby wiele rzeczy było możliwe i mało brakowało, że to straciłem w jednej chwili. Cieszę się, że dostałem upomnienie! Jestem rad, że wciąż mogę się cieszyć z tych dobrych chwil jakich odnajdowanie wcale nie jest trudne. Przytuliłem dzisiaj żonę bardzo mocno… od tak bez powodu. Jakie to przyjemne, gdy słyszałem jak Jej oddech uspakaja się w moim objęciu. Spacer w ciepłych promieniach słońca, zieleń drzew, dynamika burzy, smak porannej kawy.

;

Nie muszę o tym śnić Muszę natomiast pamiętać by już nie zgubić poczucia wartości spraw rzucanych na szale życia!! Liczą się przyjazne oczy, w których się odbijamy!

;

Cieszę się, że mogę napisać o tym życzliwym ludziom