wtorek, 8 stycznia 2013

Kim chciałbyś być-zostać?



Kim chciałbyś być-zostać?
Pytanie kierowane do niemal stu procent dzieci w pewnym wieku. Odpowiedzi bywają różne, często zabawne świadczące o niebywałej fantazji naszych latorośli. Tak, więc w naszych domach rosną małe księżniczki, wokalistki, modelki, marynarze, mistrzowie świata, astronauci czy inni mniej lub bardziej kolorowi przedstawiciele różnych zajęć czy postaci. Oluś synek naszej przyjaciółki zapragnął nie mieć oka, bo mógłby nosić opaskę na oku oraz drewnianą nogę gdyż mógłby wtedy stukać nią jak prawdziwy pirat. Priorytety zmieniają się na szczęście wraz z wiekiem dorastających bąbli. Moim jednym z najśmieszniejszych przykładów kariery zawodowej na przyszłość była chęć zostania… furmanem. Pewnie pobadały mi się bardzo konie. Domyślam się, że wyrośniecie z tych ambitnych planów uspokoiły moich rodziców.  W dzisiejszych czasach dzieci szybciej dorastają, a starania rodziców o edukację i rozwój szybciej pomagają ukierunkować młodych karierowiczów. Z jednej strony nie zazdroszczę młodzieży skróconego okresu dzieciństwa z drugiej zaś mam świadomość, że wszelka inwestycja w naukę owocuje w przyszłości dorastających. Pamiętam, że ja bardzo długo zastanawiałem się nad dorosłym życiem i sposobem na przyszłość. Szkoda, że nie posiadałem konkretnej pasji, która w realny sposób kierowałaby mnie do jakiegoś celu. Niektórzy rodzą się z piłką przy nodze albo mają inne zdolności i wrodzone umiejętności, które już od najmłodszych lat można szlifować. Talent do instrumentów, tańca, nauk ścisłych itp, a przy tym niebywałą umiejętność pogłębiania wiedzy w danym kierunku można nazwać tylko darem.
Jedyna forma rozwoju dzieci, jaka nigdy nie podobała mi się polegała na spełnianiu nieosiągniętych marzeń oraz ambicji rodziców. Zmuszanie zamiast prób delikatnego zainteresowania czymś, co wydaje nam się ciekawe nie jest chyba na miejscu. To chyba powinno wychodzić od nich samych nawet, jeśli hobby zmienia się, co kilka tygodni. Poszukiwania swojej ścieżki nie są łatwe, ale nawet uszczknięcie choćby odrobiny wiedzy z każdej dziedziny wpływa na ogólny rozwój.
Ja zawsze będę wdzięczny tacie, że zaszczepił we mnie w bardzo młodym wieku pociąg do literatury. Zrobił to w idealnym momencie i tak niepostrzeżenie, że przyniosło pożądany efekt. Dzięki temu na długo zatopiłem się w różnego rodzaju lekturze. Książką, jaką mi polecił była literatura Karola Maya pod tytułem „Winnetou”. Pamiętam, że na końcu trzeciego tomu popłakałem się rzewnymi łzami z niemałym wstydem na tą reakcję.
Czasem myślę sobie, iż wychowanie dzieci jest jak lepienie z gliny- od rodziców zależy efekt końcowy życiowego dzieła. Z zazdrością patrzę na tych z nich, którym powiedzie się ten proces. Zostać na zawsze przyjacielem swojego dziecka, przy czym zachować jego szacunek należny dla rodzica to mój ideał. Zaszczepić jakieś pasje, pozytywną ciekawość świata i chęć dążenia do własnego rozwoju to już szczyt ideału. Niestety wiem, że to bardzo trudne, bo do dzieła wychowania zawsze dołącza jeszcze wiele rąk podobnie jak indywidualny charakter każdego człowieka. Kończąc napiszę jeszcze, że wierzę iż każdy z nas ma jakiś talent, który trzeba tylko wydobyć z siebie.  

2 komentarze:

  1. Nie pamietam kim chcialam byc,ale pamietam,ze marzylam by nie musiec sprzatac:)

    OdpowiedzUsuń
  2. ... no jak nic królewną w takim razie :)

    OdpowiedzUsuń